Artykuły

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, czyli ADHD jest coraz częściej diagnozowanym zaburzeniem neurorozwojowym. Oznacza to, że ADHD nie jest winą ani wychowania rodziców, ani samego dziecka. Tak po prostu jest.

Istnieją trzy grupy objawów ADHD:

1. Zaburzenia koncentracji uwagi - dziecko łatwo się rozprasza, zapomina, co miało zrobić, zdaje się nie słyszeć, co się do niego mówi, popełnia błędy, ponieważ za szybko chce rozwiązać zadanie, nie czyta polecenia, gubi swoje rzeczy.
2. Nadruchliwość - jest w ciągłym ruchu, a jego nadmierna aktywność nie zależy od sytuacji, manipuluje przedmiotami w zasięgu ręki, wierci się i kręci.
3. Impulsywność - nie czeka na swoją kolej, wszędzie chce być pierwsze, mówi bardzo dużo i (często) nieadekwatnie do sytuacji, odpowiada niepytane, często wtrąca się do rozmów i zabaw.

Objawy te często wpływają na inne sfery życia dzieci. Do negatywnych następstw wyżej wymienionych objawów  zalicza się:

• depresję
• niską samoocenę
• słabsze relacje z rówieśnikami, trudności społeczne
• ryzykowne zachowania, w tym uzależnienia
• zaburzenia opozycyjno buntownicze, zaburzenia zachowania
• zaburzenia lękowe.

Szczególnie ważne jest jak najwcześniejsze postawienie rozpoznania i opracowanie planu terapeutycznego (Jerzak, Kołakowski, 2021). W przypadku ADHD, celem działań jest niedopuszczenie do powikłań lub ograniczenie ich nasilenia, czyli umożliwienie dzieciom funkcjonowania w społeczeństwie. Celem oddziaływań i leczenia ADHD jest więc poprawa jakości życia.

Dziecko czy nastolatek, które cierpi na deficyty uwagi, jest ciągle w ruchu, lub/i nie potrafi czekać na swoją kolej nie ma wpływu na to, jakie jest. ADHD nie jest zachowaniem niepożądanym, jest zaburzeniem utrudniającym codzienne funkcjonowanie. Dlatego stosowanie kar, usprawiedliwianie zachowań jest traktowane jako błąd. W przypadku zachowań niepożądanych warto odwoływać się do zasad, wyciągania konsekwencji. W przypadku osób z ADHD takie postępowanie nie przyniesie efektu. Jak zatem pomóc dzieciom i nastolatkom z ADHD?

1. Zaakceptować fakt, że dziecko, nastolatek ma ADHD. Wsparcie rodziny i bliskich jest ważnym elementem w poprawie jakości życia.
2. Praca z osobami z ADHD obejmuje leczenie farmakologiczne, które wpływa na poprawę koncentracji, zmniejsza nadruchliwość i impulsywność.
3. Psychoedukacja rodziców.
4. Świadomość, że terapia jest kluczowym elementem wspomagającym  ograniczenie nasilenia negatywnych następstw (trudności społecznych, niskiej samooceny itp.), nie samych objawów.

Jeśli zauważyłeś/zauważyłaś podobne cechy u swoich dzieci - udaj się do psychiatry oraz psychologa, który pomoże tobie, jak i twojemu dziecku poprawić jakość życia.

Ahh ten czas dojrzewania. Moment, gdy próbuje się nowych rzeczy, testuje się granice dorosłych, czasami nie rozumie się siebie i swoich zachowań. Nie mówiąc już o zmianach w ciele. Włosy rosną w dziwnych miejscach, zmienia się głos, rozpoczyna się miesiączka, która zwłaszcza na początku jest nieregularna. Nie oszukujmy się, dorastanie to trudny czas, nie tylko dla dzieci, ale i samych rodziców. Jednakże jest to również moment przełomowy w życiu każdego człowieka.

Z dziecka chętnego do rozmów z rodzicami, spędzania z nimi czasu wyrasta nastolatek, trzaskający drzwiami, obrażający się na wszystko, znikający za drzwiami swojego pokoju. Faktem jest, że rodzice przestają mieć już takie znaczenie w życiu dorastających. Najważniejsze stają się grupy społeczne, przyjaciele, sympatie. Jednak, czy w życiu młodego człowieka jest jeszcze miejsce dla rodziców? Owszem jest. I to wiele. Warto, by było jednak pamiętać o kilku zasadach, podczas rozmów z nastolatkiem. Oto kilka wskazówek:

1. Nastolatek to nie jest małe dziecko i nie chce być tak traktowany. Traktujmy nastolatki jako partnerów rozmowy, więc nie zajmujmy się wtedy innymi sprawami. Odłóżmy telefon na bok, wyłączmy telewizor, skupmy się na tym, co mówi nastolatek.
2. Zaprzeczanie, wytykanie błędów, krytyka - to przepis na kłótnie, nieporozumienia, izolację od rodziców. Co zamiast tego? Pokaż, że słuchasz! Ale, co to znaczy “słuchać”? Nie przerywać, to po pierwsze. Powtarzajmy “mhm” to po drugie. Wczujmy się w sytuację to po trzecie.
3. Jeśli na coś nie pozwalamy, nie używajmy słów “Bo tak!”, “Bo ja tak mówię!”. Bądźmy szczerzy i wyjaśnijmy, dlaczego czegoś odmawiamy.
4. “Przesadzasz!”. Tu następuje przewracanie oczami, głośne westchnienia, a czasami złość. Dlaczego tak się dzieje? Otóż dlatego, że chyba nikt nie chce tego słyszeć! Nastolatki mają to do siebie, że przesadzają, dzielą włos na czworo, przeżywają każdą sprawę intensywniej. Takie są prawa natury.
5. Nazywajmy emocje. “Widzę, że to wyjście sprawiło ci radość”, “Jesteś teraz bardzo zdenerwowany i chcesz posiedzieć sam w pokoju”.
6. Zadawajmy pytania otwarte.
7. Nie wypytujmy nastolatków o szczegóły. Czasami takie pytania mogą drażnić nastolatków, poczują się jak na przesłuchaniu. Lepszą metodą jest parafrazowanie ich wypowiedzi. Jednak, co to w ogóle znaczy?

Jeśli czujesz, że potrzebujesz więcej wskazówek, nie rozumiesz swojego dziecka, nie wiesz jak z nim rozmawiać - najlepiej sięgnąć po pomoc specjalistów. Tylko silne osoby proszą o pomoc.

Stres to powszechne zjawisko, które może wpływać na nasze zdrowie i dobre samopoczucie. Istnieje wiele domowych sposobów na radzenie sobie ze stresem. Oto kilka sprawdzonych technik, które mogą pomóc w jego rozładowaniu:

Pamiętaj, że każda osoba może inaczej reagować na różne techniki, więc warto eksperymentować, aby znaleźć te, które najlepiej działają na Ciebie. Ważne jest regularne praktykowanie tych metod, aby zintegrować je w codzienne życie i efektywnie radzić sobie ze stresem.

Święta zbliżają się małymi krokami, a wraz z nimi niesamowita okazja do spędzenia czasu z najbliższymi i tworzenia wyjątkowych chwil pełnych miłości. Ale czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego tak często te piękne dni stają się źródłem stresu i pośpiechu? Dziś chcemy podzielić się z Wami kilkoma prostymi sposobami, które pomogą przekształcić te święta w czas pełen radości, spokoju i pięknych wspomnień. Oto one:

• Odpocznijcie od perfekcji! Święta nie muszą być idealne. Najważniejsze to miłość, wzajemne wsparcie i wspomnienia.
• Planujcie z wyprzedzeniem, by uniknąć pośpiechu i stresu w ostatniej chwili.
• Delegujcie zadania – wspólna praca sprawia, że wszystko staje się łatwiejsze.
• Pamiętajcie o sobie – zdrowa dieta, aktywność fizyczna i relaks to klucz do dobrej formy podczas świąt.
• Skoncentrujcie się na wartościach – miłości, współczuciu i wzajemnej trosce.
• Ograniczcie wydatki na prezenty – to pomaga utrzymać budżet pod kontrolą.
• Twórzcie nowe tradycje – gry planszowe, wspólne gotowanie lub spacery to świetny sposób na integrację.
• Praktykujcie wdzięczność – to sprawia, że patrzycie na świat w bardziej pozytywny sposób.
• Zminimalizujcie stresory – identyfikujcie, co Was stresuje i próbujcie to ograniczyć.
• Bądźcie elastyczni – czasem to, co nie idzie zgodnie z planem, staje się najlepszym wspomnieniem.

Niech te wskazówki pomogą Wam cieszyć się świętami w pełni, pełnym spokoju i miłości.

Kiedy jesteś zestresowany, Twój oddech może stać się szybszy i płytszy. To sprawia, że czujesz się jeszcze bardziej zestresowany. Dlatego warto wiedzieć, jak uspokoić oddech w takich momentach.

Jednym ze sprawdzonych sposobów jest głębokie oddychanie brzuchem. Oto jak to zrobić:

Usiądź w wygodnym miejscu lub po prostu stój w spokojnym miejscu.

Oddychaj powoli, z naciskiem na wolny i długi wydech. Zawsze nosem.

Policz do 3 na wdech i do 6 na wydech.

Kiedy opanujesz 3–6, spróbuj 4–8.

Kieruj oddech do brzucha. Połóż dłonie na brzuchu i oddychając wolno i miarowo, poczuj, jak brzuch się lekko unosi z oddechem oraz opada z wydechem. Postaraj się utrzymywać całą swoją uważność na okolicach brzucha, śledź jego ruch.

Ta technika pomaga uspokoić oddech, obniżyć stres i poczuć się lepiej. Pamiętaj, że praktyka jest kluczem do skuteczności tej techniki. Im częściej będziesz to robić, tym lepiej nauczysz się kontrolować swój oddech i radzić sobie ze stresem. To proste narzędzie, które może pomóc w wielu wyzwaniowych sytuacjach.

Stres. To zjawisko, które dotyka nas wszystkich. Ale czy wiesz, że stres może mieć różne oblicza? Istnieje stres, który pobudza nas i motywuje do działania, oraz stres, który przytłacza i wpływa negatywnie na nasze zdrowie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak stres wpływa na nasze życie.

Pozytywny stres, znany również jako eustres, może być impulsem, który mobilizuje nas do osiągania celów i wydobywania z siebie naszego najlepszego potencjału. To ten "motywacyjny kopniak", który czujemy, kiedy wchodzimy na wyzwanie i pokonujemy trudności. Ten rodzaj stresu pomaga nam skoncentrować się, podnieść się po upadku i rozwijać nasze umiejętności.

Z drugiej strony mamy negatywny stres, znany również jako dystres. Ten rodzaj stresu może być przytłaczający i destrukcyjny dla naszego ciała i umysłu. Często towarzyszy mu poczucie niepokoju, frustracji i przeciążenia. Długotrwały dystres może prowadzić do problemów zdrowotnych, zarówno fizycznych, jak i psychicznych.

Ważne jest, aby rozpoznawać oznaki negatywnego stresu i szukać sposobów na jego redukcję. Istnieje wiele technik zarządzania stresem, które możemy stosować, takich jak relaksacja, medytacja, aktywność fizyczna czy rozwijanie umiejętności radzenia sobie. Kluczem jest znalezienie równowagi między pracą a odpoczynkiem, aby dać naszemu umysłowi i ciału szansę na regenerację.

Jeśli czujesz, że stres przytłacza Cię i trudno sobie z nim poradzić, nie wahaj się szukać wsparcia. Możesz skonsultować się z profesjonalistą, który pomoże Ci zidentyfikować przyczyny stresu i opracować indywidualne strategie radzenia sobie. Pamiętaj, że dbanie o swoje zdrowie psychiczne jest ważne, tak samo jak dbanie o zdrowie fizyczne.